Verbum

павадзіць, ✂; зак.

1. Водзячы, прымусіць хадзіць на працягу якога-н. часу.

   • П. каня.
   • П. гасцей па горадзе.

2. чым. Зрабіць некалькі рухаў чым-н. па паверхні або ў розных напрамках.

   • П. указкай па карце.

павадок, ✂, м.

Кароткі повад, а таксама рэмень, на якім водзяць сабак.

• Узяць сабаку на п.

◊

• Ісці на павадку ў каго (разм. неадабр.) — знаходзіцца ў залежнасці ад каго-н.

|| прым. павадковы, ✂.

павадыр, ✂, м.

Той, хто водзіць каго-н., дапамагае каму-н. ісці.

• Сляпы сляпому не п. (прыказка).
• П. мядзведзя.
• Сабакі-павадыры.

паважаны, ✂.

Які выклікае пачуццё павагі, да якога адчуваюць павагу.

• П. чалавек.
• Паважаныя таварышы (ветлівы зварот).
• Паслухайце, п.! (наз.; фамільярны зварот).

паважаць, ✂; незак.

1. Адносіцца з павагай да каго-, чаго-н.

   • П. старэйшых.
   • П. чужую думку.
   • Прымусіць сябе п.

2. Любіць, цаніць што-н.

   • П. бліны з мачанкай.
   • П. рыбалку.

паважлівы, ✂.

Які адносіцца да каго-н. з павагай.

• П. сын.
• Паважліва (прысл.) аднесціся.

|| наз. паважлівасць, ✂.

паважны, ✂.

1. Важны, поўны годнасці, самавітасці.

   • Хадзіць з паважным выглядам.

2. Спакойны, павольны.

   • Паважныя рухі.

3. Немалады.

   • П. ўзрост.

|| наз. паважнасць, ✂.

паважыцца, ✂; зак.

Пасмець, асмеліцца.

• П. аспрэчваць думкі лектара.

паважыць, ✂; зак.

1. Вызначыць вагу, цяжар каго-, чаго-н.

   • П. мяхі з жытам.
   • П. сумку ў руцэ.

2. Узважыць усё, многае або ўсіх, многіх.

   • П. усю бульбу.

|| звар. паважыцца, ✂.

павазіцца, ✂; зак.

Правесці некаторы час, возячыся на чым-н.

• П. на санках.