павадок, ✂, м.

Кароткі повад, а таксама рэмень, на якім водзяць сабак.

  • Узяць сабаку на п.

◊

  • Ісці на павадку ў каго (разм. неадабр.) — знаходзіцца ў залежнасці ад каго-н.

|| прым. павадковы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)