Verbum

паніч, ✂, м.

1. Сын пана; малады пан.

2. Пра спешчанага чалавека, беларучку (разм.).

   • Ходзіць панічом, працаваць не хоча.

панішчыць, ✂; зак.

Знішчыць усё, многае або ўсіх, многіх.

• П. тараканаў.

панна, ✂, ж.

1. Незамужняя дачка пана.

2. Маладая дзяўчына, якая належала да прывілеяваных пластоў грамадства ў дарэвалюцыйны час.

|| памянш.-ласк. панначка, ✂.

пано, нескл., н.

1. Паверхня на сцяне, столі, акаймаваная рамкаю, бардзюрам, арнаментам, гладкая або з жывапіснымі, скульптурнымі відарысамі.

2. Карціна на палатне, якая пастаянна займае які-н. участак сцяны.

панок, ✂, м.

1. Небагаты пан.

2. Форма ветлівага звароту да пана.

   • П., ці ж я вінаваты?

паноптыкум, ✂, м.

Музей васкавых васковых фігур і розных рэдкасцей.

панос, ✂, м.

Расстройства дзейнасці кішэчніка з частымі вадкімі экскрэментамі.

|| прым. паносны, ✂.

паношаны, ✂.

Пра адзенне: які быў ва ўжытку, такі, які ўжо насілі.

• П. капялюш.

|| наз. паношанасць, ✂.

пансіён, ✂, м.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі і ў замежных краінах: закрытая сярэдняя навучальная ўстанова з інтэрнатам.

   • П. шляхетных дзяўчат.

2. Тое, што і пансіянат (уст.).

3. Утрыманне на поўным забеспячэнні таго, хто жыве ў каго-н.

   • Пакой з пансіёнам.
   • Жыць на поўным пансіёне.

|| прым. пансіённы, ✂.

пансіянат, ✂, м.

Род гасцініцы з поўным утрыманнем для тых, хто жыве ў ёй.

• Курортны п.

|| прым. пансіянацкі, ✂.