Verbum

паклоннік, ✂, м.

1. Той, хто з захапленнем пакланяецца каму-, чаму-н., прыхільнік.

   • П. мастацтва.
   • П. чыйго-н. таленту.

2. Закаханы ў каго-н. чалавек.

   • У яе было многа паклоннікаў.

|| ж. паклонніца, ✂.

пакляваць​¹, ✂; зак.

1. Скляваць усё.

   • Птушкі паклявалі ўвесь корм.

2. Скляваць крыху.

   • Грыб крыху пакляваны.

3. Правесці некаторы час, клюючы.

пакляваць​², ✂; незак.

Абтыкаць пазы, дзіркі пакуллем.

пакой, ✂, м.

1. Асобнае памяшканне для жылля ў кватэры.

   • Ізаляваны п.

2. мн. Раскошныя жылыя памяшканні ў царскім палацы.

◊

• Прыёмны пакой — памяшканне для прыёму хворых, якія паступаюць у бальніцу.

|| прым. пакаёвы, ✂.

паколваць, ✂; незак.

Зрэдку злёгку калоць.

• У грудзях паколвае (безас.).

паколькі, злуч.

Таму што, так як.

• П. ты там сёння будзеш, то я туды не пайду.

пакора, ✂, ж.

1. Поўнае падпарадкаванне, пакорнасць.

   • Хрысціянская п.

2. Паслушэнства, пакорлівае прыняцце лёсу.

   • Прыняць патрабаванні з пакораю.

пакорлівы, ✂.

Паслухмяны, падатлівы; які выражае пакору.

• П. характар.
• П. тон.

|| наз. пакорлівасць, ✂.

пакос, ✂, м.

1. Месца касьбы.

   • Лясны п.

2. Касьба або час касьбы.

   • Пачынаецца п.

3. Тое, што і пракос.

|| прым. пакосны, ✂.

пакост, ✂, м.

Спецыяльна апрацаваны алей або тлушч, што прымяняецца для прыгатавання фарбаў, лакаў, кіту і пад.