Verbum

паказальны, ✂.

1. Які дае падставу для якіх-н. вывадаў.

   • П. факт.
   • Яго заява вельмі паказальная.

2. Які арганізаваны для ўсеагульнага азнаямлення.

   • П. суд.

3. Узорны, які служыць прыкладам для іншых.

   • Паказальная гаспадарка.

|| наз. паказальнасць, ✂.

паказанне, ✂, н.

1. Адказ на допыце.

   • П. падсуднага.

2. Велічыня чаго-н., якая паказваецца вымяральным прыборам.

   • П. лічыльніка.

паказацца, ✂; зак.

1. Паявіцца, стаць бачным.

   • З-за павароту паказалася машына.

2. Прыйсці, паявіцца дзе-н.

   • П. дзе-н. пасля доўгай хваробы.

3. Даць каму-н. паглядзець на сябе, агледзець сябе.

   • Ну, пакажыся, як ты выглядаеш у новым гарнітуры.
   • П. ўрачу.

|| незак. паказвацца, ✂.

паказаць, ✂; зак.

1. каго-што каму. Даць магчымасць убачыць каго-, што-н., упэўніцца ў чым-н., навучыцца чаму-н.

   • П., як карыстацца паяльнікам.

2. Каму на каго-што. Звярнуць чыю-н. увагу на каго-, што-н. (звычайна зрабіўшы рух, жэст у напрамку каго-, чаго-н.).

   • П. дарогу на станцыю.
   • П. рукой на шыльду.

3. каго-што каму. Даць убачыць, каб разгледзець, азнаёміцца.

   • П. хворага ўрачу.
   • П. новы спектакль.

4. Выявіць, праявіць.

   • П. веды.

5. са злуч. уступальны. «што». Даць паказанне (у 1 знач.).

   • Усе, як адна, сведкі паказалі, што ў гэты дзень абвінавачанага дома не было.

6. Пра вымяральныя прыборы: засведчыць, адзначыць.

   • Тэрмометр паказаў 38,8 С.
   • Гадзіннік паказаў поўнач.

7. Правучыць каго-н., адпомсціць каму-н., даць зразумець, адчуць каму-н. што-н. (разм.).

   • Я ж яму пакажу за гэта!

|| незак. паказваць, ✂.

|| наз. паказ, ✂.

• П. спектакля.

паказны, ✂.

1. Які паказваецца як узор.

   • Паказныя тавары.
   • Паказная стральба.

2. Разлічаны на знешняе ўражанне, прытворны.

   • Паказная сціпласць.

паказуха, ✂, ж. (разм.).

Выгляд усяго добрага, паспяховай дзейнасці; дзеянні, разлічаныя на знешні эфект, на тое, каб зрабіць добрае ўражанне на каго-н.

• Устроілі паказуху перад начальствам.

|| прым. паказушны, ✂.

паказчык, ✂, м.

1. паказчык ступені — у матэматыцы: лічбавае або літарнае абазначэнне, якое паказвае, колькі разоў лік (ці велічыня), што ўзводзіцца ў ступень, памнажаецца сам на сябе.

2. Тое, па чым можна меркаваць пра развіццё і ход чаго-н.

   • Паказчыкі высокай культуры і адукаванасці.

пакаленне, ✂, н.

1. Сваякі адной ступені роднасці ў адносінах да агульнага продка.

   • З пакалення ў п. перадаецца што-н. (у спадчыну дзецям ад бацькі, малодшым ад старэйшых).

2. Людзі блізкага ўзросту, якія жывуць у адзін час.

   • Сучаснае маладое п.

3. Група людзей, блізкіх па ўзросту, аб’яднаных агульнай дзейнасцю.

   • П. музыкантаў.

пакалыхацца, ✂; зак.

Правесці некаторы час, калышучыся.

• П. ў гамаку.

пакалыхаць, ✂; зак.

Правесці некаторы час, калышучы каго-, што-н.

• П. дзіця на арэлях.