Verbum

самаспакушэнне, ✂, н. (кніжн.).

Самападман, беспадстаўная ўпэўненасць у тым, што ўсё добра, удачна, паспяхова.

• Пустое с.

самаспаленне, ✂, н.

Спальванне самога сябе (як адно з праяўленняў фанатызму ці як форма сацыяльнага пратэсту).

самастойны, ✂.

1. Які існуе асобна ад іншых; незалежны.

   • Самастойная дзяржава.
   • Жыць самастойна (прысл.).

2. Здольны дзейнічаць сам, па ўласнай ініцыятыве.

   • С. чалавек.
   • Самастойныя паводзіны.

3. Які робіцца сваімі сіламі або па сваёй ініцыятыве, без пабочнага ўплыву.

   • Самастойнае даследаванне.

|| наз. самастойнасць, ✂.

самастрэл​¹, ✂, м.

Від старажытнай зброі для кідання стрэл і камення, якая складаецца з лука з прыкладам і спускавога механізма.

самастрэл​², ✂, м.

1. Наўмыснае раненне самога сябе з мэтай ухіліцца ад ваеннай службы.

2. Салдат, які знарок раніў сябе (разм.).

   • Шпіталізаваць самастрэла.

самасуд, ✂, м.

Самачыннае пакаранне каго-н. без ведама ўлад і суда.

|| прым. самасудны, ✂.

• Самасудная расправа.

самасцвярджэнне, ✂, н.

Сцвярджэнне сябе, сваёй асобы, свайго значэння.

саматканка, ✂, ж.

Адзенне з саматканага палатна.

саматканы, ✂.

Пра тканіну: вытканы ў хатніх умовах саматужным спосабам.

• Саматканая посцілка.
• С. абрус.

саматугам, прысл.

1. На сабе, без дапамогі цяглавай сілы.

   • Араць с.
   • Вазіць торф с.

2. перан. Сваімі сіламі, без дапамогі.

   • Пракоп с. выбіўся ў людзі.