Verbum

смага, ✂, ж.

1. Моцнае жаданне піць.

   • С. не давала нармальна працаваць.
   • Сагнаць смагу (напіцца вады).

2. перан., да чаго.

   • Моцнае імкненне да чаго-н. (разм.).
   • С. да жыцця.

смаглы, ✂.

Пра губы: перасохлы, сасмаглы.

• Смаглыя вусны.

смагнуць, ✂; незак.

1. Мучыцца ад смагі, гарачыні.

   • С. без вады.

2. Пра губы, горла, рот: перасыхаць, сохнуць.

   • У горле смагне.

3. перан. Моцна хацець чаго-н.; прагнуць.

   • С. працы.

|| зак. высмагнуць, ✂ і сасмагнуць, ✂.

смажаніна, ✂, ж.

Страва з мяса, прыгатаваная смажаннем.

• Гарнір да смажаніны.

смажонка, ✂ і смажанка, ✂, ж.

Тое, што і смажаніна.

смажыцца, ✂; незак.

1. Пад уздзеяннем агню рабіцца гатовым да ўжывання.

   • На пліце смажыцца мяса.

2. перан. Знаходзіцца на гарачыні, на спёцы (разм.).

   • С. на сонцы.

|| зак. засмажыцца, ✂ і сасмажыцца, ✂.

смажыць, ✂; незак.

1. Гатаваць на агні (рыбу, мяса, грыбы і пад).

   • С. каўбасы.

2. безас. Пра сухасць у роце ад смагі.

   • Смажыць ад салёнага.

3. Паліць (пра сонца).

   • Сонца смажыць цэлы дзень.

|| зак. засмажыць, ✂ і сасмажыць, ✂.

|| наз. смажанне, ✂.

смажэнне, ✂, н. (разм.).

Тое, што і смажаніна.

смак, ✂, м.

1. Адно са знешніх адчуванняў чалавека, органам якога з’яўляецца слізістая абалонка языка і ротавая поласць.

2. Адчуванне на языку, у роце або ўласцівасць ежы, якая з’яўляецца крыніцай гэтага адчування.

   • Кіслы на с. яблык.

3. перан. Сэнс, цікавасць, вастрыня чаго-н.

   • У гэтым эпізодзе ўвесь с. анекдота.
   • Ён адчуваў с. у працы.

|| прым. смакавы, ✂.

смакаваць, ✂; незак.

1. Есці або піць паволі, з асалодай, каб адчуць смак (у 1 знач.).

   • С. кляновы сок.

2. Есці ці піць на пробу; каштаваць.

   • С. кожны глыток.

3. перан. Успрымаць, адчуваючы асаблівае задавальненне, цешыцца, радавацца чым-н.

   • С. апошнія навіны.

|| наз. смакаванне, ✂.