Verbum

сябар, ✂, м.

1. Той, хто звязаны з кім-н. сяброўствам.

   • Мой найлепшы с.

2. чаго. Прыхільнік, абаронца.

   • Сябры прыроды.

|| прым. сяброўскі, ✂.

сябе, займ.

Указвае на адносіны дзеяння да таго, хто яго ўтварае (дзейніка), адпавядаючы па сэнсу асабовым займеннікам любой асобы і ліку.

• Расказаць пра с.
• Паставіць сабе многа задач.
• Размеркаваць паміж сабою.
• Думаць пра с.

◊

• Выйсці з сябе — раззлавацца.

• Замкнуцца ў сабе — адасобіцца ад іншых.

• Не па сабе каму (разм.) — няёмка (пра стан збянтэжанасці, разгубленасці і пад.).

• Па сабе (разм.) — па свайму густу.

• Сам не ў сабе (разм.) — пра таго, хто страціў душэўны спакой.

• У сябе хто (разм.) — у сваім доме, пакоі і пад.

сябелюб, ✂, м. (разм.).

Сябелюбівы чалавек, эгаіст.

сябелюбівы, ✂.

Які любіць толькі сябе, эгаістычны.

сябелюбства, ✂ і сябелюбнасць, ✂, н.

Клопаты выключна пра сябе, пра свае інтарэсы, эгаізм.

сябра, ✂, м.

Тое, што і сябар.

сябраваць, ✂; незак.

Знаходзіцца з кім-н. у сяброўстве.

|| зак. пасябраваць, ✂.

сяброўка, ✂, ж.

Дзяўчынка, дзяўчына або жанчына, якая сябруе з кім-н.

сяброўскі, ✂.

1. гл. сябар.

2. Заснаваны на дружбе, добразычлівы.

   • Сяброўская атмасфера.
   • Пагаварыць па-сяброўску (прысл.).

3. Які ўмее сябраваць.

   • А ты — хлопец с.

сяброўства, ✂, н.

Адносіны паміж кім-н., якія грунтуюцца на духоўнай блізкасці, агульнасці інтарэсаў, узаемнай прыхільнасці і пад.