Verbum

скаба, ✂, ж.

1. Выгнутая паўкругам металічная паласа, якая служыць ручкай у дзвярах, сундуках куфрах і пад.

2. Сагнутая пад вуглом жалезная паласа ці дрот для змацавання драўляных частак будыніны.

   • Змацаваць вуглы скобамі.

|| памянш. скобка, ✂.

|| прым. скобачны, ✂.

скабяны, ✂.

Які мае адносіны да вырабаў з жалеза; звязаны з вытворчасцю і гандлем лёгкімі жалезнымі вырабамі (скобы, крукі, засоўкі і пад.).

• Скабяныя тавары.

скаваны, ✂.

Пазбаўлены лёгкасці, свабоды, натуральнасці, з затрымкай у дзеяннях, у праяўленні чаго-н.

• Скаваныя рухі.

|| наз. скаванасць, ✂.

скаварада, ✂ і скавародка, ✂, ж.

Мелкая металічная пасудзіна з загнутымі краямі, для смажання; патэльня.

|| прым. скавародны, ✂.

скаваць, ✂; зак.

1. Зрабіць каваннем.

   • С. сякеру.

2. Злучыць пры дапамозе кавання.

   • С. звёны ланцуга.

3. Надзець кайданы, аковы або злучыць кайданамі з кім-н.

   • С. злачынцаў.

4. перан. Пазбавіць свабоды, лёгкасці ў рухах, дзеяннях.

   • Мароз скаваў цела.
   • Трывога скавала мае думкі.
   • С. сілы ворага.

5. перан. Зрабіць цвёрдым, нерухомым.

   • Мароз скаваў возера.
   • Зямлю скавала ранавата (безас.).

|| незак. скоўваць, ✂.

|| наз. скоўванне, ✂ і скоўка, ✂.

скавытаць, ✂; незак.

1. Пра сабаку: жаласна павіскваць, ціха ныць.

2. перан. Крыўдзіцца, скардзіцца (разм. зневаж.).

|| наз. скавытанне, ✂.

скавыш, ✂, м. (разм.).

Моцны пранізлівы вецер з завываннем.

• С. завываў у коміне.

скажоны, ✂.

Няправільны, перайначаны.

• С. тэкст артыкула.

|| наз. скажонасць, ✂.

скажэнне, ✂, н.

1. гл. сказіцца, -ць.

2. Памылка, няправільнасць.

   • Недапушчальныя скажэнні ў газеце.

сказ, ✂, м.

1. У граматыцы: сінтаксічна і інтанацыйна аформленая канструкцыя, якая выражае закончаную думку.

   • Безасабовы с.
   • Складаны с.

2. Народнае эпічнае апавяданне аб падзеях мінулага або сучаснасці.

   • С. пра герояў Вялікай Айчыннай вайны.

3. У літаратуразнаўстве: форма апавядання ў творы, што вядзецца ад імя літаратурнага героя.

   • С. пра Лысую гару.

|| прым. сказавы, ✂.