Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыэюя
авеілнору

скепсіс, ✂, м. (кніжн.).

Тое, што і скептыцызм (у 2 знач.).

скептык, ✂, м.

  1. Прыхільнік скептыцызму (у 1 знач.).

  2. Чалавек, які ва ўсім сумняваецца, да ўсяго адносіцца з недаверам.

скептыцызм, ✂, ж.

  1. Філасофскі напрамак, які падвяргае сумненню магчымасць пазнання аб’ектыўнай рэчаіснасці.

  2. Крытычна-недаверлівыя адносіны да чаго-н., крайняе сумненне ў правільнасці чаго-н.

|| прым. скептычны, ✂.

|| наз. скептычнасць, ✂.

скерца, нескл., н.

Невялікі музычны твор хуткага тэмпу.

|| прым. скерцозны, ✂ і скерцыёзны, ✂.

скетч, ✂, м.

Невялікая эстрадная п’еса жартаўлівага зместу.

|| прым. скетчавы, ✂.