Verbum

скіба, ✂, ж.

1. Луста (звычайна хлеба).

   • Дзве скібы хлеба.

2. Пласт узаранай зямлі.

|| памянш. скібка, ✂.

|| памянш.-ласк. скібачка, ✂.

сківіца, ✂, ж.

1. Кожная з дзвюх костак твару, у якіх умацаваны зубы.

   • Верхняя с.
   • Ніжняя с.

2. Пласцінка са штучнымі зубамі, зубны пратэз.

   • Устаўная с.

|| прым. сківічны, ✂.

скід, ✂, м.

У геалогіі: перамяшчэнне часткі горных парод па трэшчыне ў вертыкальным або нахільным кірунку.

|| прым. скідавы, ✂.

• Скідавыя горы.

скідаць, ✂; зак.

1. Скінуць з чаго-н. у некалькі прыёмаў.

   • С. сена з машыны.

2. Кідаючы, сабраць, злажыць у адно месца.

   • С. траву ў кучу.
   • С. стог.

3. Зрабіць сяк-так якую-н. будыніну (разм.).

   • С. лазеньку.

скідка, ✂, ж.

1. Сума, на якую зменшана цана на што-н.

   • С. з падаткаў.
   • Тавар са скідкай.

2. Заніжанае патрабаванне да каго-, чаго-н.; уступка.

   • Не даваць ніякай скідкі.

скінуцца, ✂; зак.

1. Упасці з чаго-н.

   • Мячык скінуўся з ложка.

2. Сабраць грошы на якую-н. справу; скласціся.

   • С. на падручнік.

3. Пра карты: згуляць (разм.).

   • С. ў карты.

|| незак. скідацца, ✂ і скідвацца, ✂.

|| наз. скіданне, ✂ і скідванне, ✂.

скінуць, ✂; зак.

1. Кінуць уніз з чаго-н.

   • С. снег са страхі.
   • С. дэсант.
   • С. путы няволі (перан.; высок.).

2. Зняць з сябе (вопратку, абутак і пад.), рыўком адкінуць што-н. з чаго-н.

   • С. боты.
   • С. з галавы хустку.
   • С. стому (перан.).

3. Паменшыць на якую-н. колькасць, велічыню (разм.).

   • С. сотні дзве.
   • Эх, с. бы гадоў дзесяць!
   • С. салому ў кучу.
   • С. сена ў пуньку.

4. каго і без дапаўнення. Дачасна пазбавіцца ад цяжарнасці па якой-н. прычыне (разм.).

   • Карова скінула цялё.

5. У гідратэхніцы: адвесці ваду з якога-н. вадаёма.

   • С. воды ў мора.

6. Тое, што і скінуцца (у 2 знач.).

   • С. па дваццаць тысяч на пакупку.

|| незак. скідаць, ✂ і скідваць, ✂.

|| наз. скіданне, ✂ і скідванне, ✂.

скіпетр, ✂, м.

Жазло з каштоўнымі камянямі і разьбой — знак царскай улады.

скіравацца, ✂; зак.

1. Пайсці ў якім-н. напрамку.

   • С. да лесу.

2. перан. Прыняць пэўны кірунак, схіліцца куды-н.

   • Жыццё скіравалася ў лепшы бок.

|| незак. скіроўвацца, ✂.

скіраваць, ✂; зак.

1. Накіраваць каго-, што-н. у якім-н. напрамку.

   • С. каня ў лес.
   • С. позірк у акно.

2. перан. Даць пэўны кірунак каму-, чаму-н., схіліць да чаго-н.

   • С. народ на рэферэндум.
   • С. думкі ў пэўным напрамку.

|| незак. скіроўваць, ✂.