Verbum

сатана, ✂, м.

У некаторых рэлігіях: злы дух, д’ябал, які супрацьстаіць богу, а таксама (разм., м. і ж.) ужыв. як лаянкавае слова.

|| прым. сатанінскі, ✂.

• С. смех (перан. злосна-насмешлівы).

сатанець, ✂; незак. (разм.).

Станавіцца раз’юшана-злым, злейшым.

|| зак. асатанець, ✂.

сатлелы, ✂.

Такі, што, тлеючы, згніў або згарэў да канца.

• Сатлелая адзежына.
• Сатлелае вуголле.

сатлець, ✂; зак.

Тлеючы, згніць або згарэць да канца.

• Вопратка сатлела ад часу.
• У печы сатлела вуголле.

сатрап, ✂, м.

1. Намеснік правіцеля ў старажытнай Персіі і Індыі.

2. перан. Самадур, дэспат, жорсткі начальнік.

|| прым. сатрапскі, ✂.

сатуратар, ✂, м.

Апарат для насычэння вадкасцей вуглякіслым газам.

|| прым. сатуратарны, ✂.

сатыр, ✂, м.

У грэчаскай міфалогіі: ніжэйшае бажаство ў выглядзе істоты з хвастом, рагамі і казлінымі нагамі, распусны спадарожнік бога віна і весялосці Дыяніса.

сатыра, ✂, ж.

1. Рэзкая, з’едлівая іронія, высмейванне, развянчанне каго-, чаго-н.

2. Твор мастацтва і літаратуры, дзе высмейваюцца і рэзка асуджаюцца негатыўныя з’явы жыцця.

   • У сатыры вялікая сіла ачышчэння.

|| прым. сатырычны, ✂.

сатырык, ✂, м.

Аўтар сатырычных твораў.

сатэйнік, ✂, м.

Скаварада з тоўстым дном і з высокімі прамымі бакамі.