Verbum

сабака, ✂, м.

1. Свойская млекакормячая жывёліна сямейства ваўчыных.

   • Пародзісты с.
   • Паляўнічы с.
   • З сабакамі не знойдзеш каго-, чаго-н. (цяжка знайсці; разм.).
   • Ні адзін сабака не гаўкне (ніхто не скажа; разм. неадабр.).

2. Самец сукі.

3. перан. Пра злога, шкоднага чалавека (разм. лаянк.).

◊

• Вось дзе сабака закапаны (разм.) — вось у чым сутнасць справы.

• Сабакам сена касіць (жарт.) — знаходзіцца невядома дзе і займацца невядома чым.

• У сабакі вачэй пазычыць (пазычыўшы) (разм. асудж.) — згубіць сумленне.

• Сабаку з’есці на чым (разм.) — быць вопытным у якой-н. справе.

|| памянш. сабачка, ✂.

|| прым. сабачы, ✂.

• Сабачыя вочы (таксама перан. адданыя, пакорныя).
• Сабачая пакорнасць, адданасць (перан.).

сабакавод, ✂, м.

Спецыяліст па сабакаводству.

сабакаводства, ✂, н.

Развядзенне сабак і паляпшэнне іх пароды.

• Службовае с.

|| прым. сабакаводчы, ✂.

сабакагадовец, ✂, м.

Тое, што і сабакавод.

сабакагадоўля, ✂, ж.

Тое, што і сабакаводства.

|| прым. сабакагадоўчы, ✂.

сабакар, ✂, м.

1. Чалавек, які даглядае сабак у спецыяльным гадавальніку, у сабачніку (разм.).

2. Чалавек, які займаецца лоўляй сабак.

3. Той, хто ганяе, дражніць сабак (разм.).

|| прым. сабакарскі, ✂.

сабакарня, ✂, ж. (разм.).

Памяшканне для сабак (пераважна паляўнічых).

сабантуй, ✂, м.

1. У татараў і башкіраў: веснавое народнае свята.

2. перан. Шумлівая пагулянка (разм. жарт.).

   • З нагоды прыезду ў горад наладзілі с.

сабатаваць, ✂; зак. і незак.

Дзейнічаць супраць чаго-н. шляхам сабатажу, займацца сабатажам.

|| наз. сабатаванне, ✂.

сабатаж, ✂, м.

Наўмысны зрыў работы якога-н. мерапрыемства пры захаванні бачнасці яго выканання, замаскіраванае супрацьдзеянне ажыццяўленню чаго-н.

• Справа даходзіла да свядомага сабатажу.

|| прым. сабатажны, ✂.