Verbum

сабака, ✂, м.

1. Свойская млекакормячая жывёліна сямейства ваўчыных.

   • Пародзісты с.
   • Паляўнічы с.
   • З сабакамі не знойдзеш каго-, чаго-н. (цяжка знайсці; разм.).
   • Ні адзін сабака не гаўкне (ніхто не скажа; разм. неадабр.).

2. Самец сукі.

3. перан. Пра злога, шкоднага чалавека (разм. лаянк.).

◊

• Вось дзе сабака закапаны (разм.) — вось у чым сутнасць справы.

• Сабакам сена касіць (жарт.) — знаходзіцца невядома дзе і займацца невядома чым.

• У сабакі вачэй пазычыць (пазычыўшы) (разм. асудж.) — згубіць сумленне.

• Сабаку з’есці на чым (разм.) — быць вопытным у якой-н. справе.

|| памянш. сабачка, ✂.

|| прым. сабачы, ✂.

• Сабачыя вочы (таксама перан. адданыя, пакорныя).
• Сабачая пакорнасць, адданасць (перан.).