Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

сак1, , м.

Жаночая верхняя вопратка тыпу кароткага паліто;

|| прым. сакавы, .

|| памянш. сачок, .

|| прым. сачковы, .

сак2, , м.

Рыбалоўная снасць у выглядзе сеткі, нацягнутай на абруч.

|| прым. сакавы, .

|| памянш. сачок, .

|| прым. сачковы, .

сакаварка, , ж.

  1. Апарат, прызначаны для атрымання соку з ягад і фруктаў, для пастэрызацыі кампотаў і марынадаў.

  2. Прыстасаванне ў выглядзе злучаных трубамі чанаў для атрымання дубільнага соку ў гарбарнай вытворчасці.

|| прым. сакаварачны, .

сакавік, , м.

Трэці месяц каляндарнага года.

|| прым. сакавіцкі, .

  • С. вецер.

сакавіты, .

  1. Які змяшчае шмат соку.

    • Сакавітыя суніцы.
    • Сакавітая трава.
  2. перан. Яркі, свежы.

    • Сакавітыя фарбы карціны.
    • Сакавітыя вусны.
  3. перан. Пра гук, голас: прыемны, звонкі, гучны.

    • С. смех.
  4. перан. Пра словы, мову: трапны, вобразны.

    • Сакавітае слова.
    • Сакавітая мова вёскі.

|| наз. сакавітасць, .

сакаліха, , ж.

Самка сокала.

сакаляня, і сакалянё, , н.

Птушка сокала.

сакатаць, ; незак.

  1. Пра курэй: кудахтаць, утвараць сокат.

    • Сакочуць куры.
  2. Часта стукаць, страляць, трашчаць.

    • У лесе сакаталі кулямёты.
  3. перан. Вельмі хутка, не сціхаючы, гаварыць (разм.).

|| наз. сакатанне, .

сакатун, , м. (разм.).

Той, хто, не сціхаючы, многа гаворыць; балбатун.

сакатуха, , ж.

  1. Курыца.

    • С. аб’елася ячменем.
  2. Балбатлівая жанчына (разм.).

    • Гэта с. цэлы дзень балбоча.