Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пасланец, , м.

Асоба, пасланая куды-н. з якім-н. даручэннем, заданнем.

пасланне, , н.

  1. Пісьмовы зварот дзяржаўнага дзеяча (ці грамадскай арганізацыі) да другога (ці да другой арганізацыі) па якім-н. важным дзяржаўным, палітычным пытанні.

    • П. прэзідэнта кангрэсу.
  2. Увогуле — пісьмо, пісьмовы зварот (уст. і іран.).

    • Страснае п.
  3. Літаратурны твор у форме звароту да каго-н.

пасланнік, , м.

Дыпламатычны прадстаўнік, рангам ніжэйшы за пасла.

|| прым. пасланніцкі, .

паслаць, ; зак.

  1. Накіраваць з якім-н. даручэннем, куды-н.

    • П. дыялектолагаў у экспедыцыю.
    • П. па доктара.
  2. Адправіць для дастаўкі.

    • П. бандэроль па пошце.
  3. Перадаць, выказаць жэстам, словамі, пісьмова свае адносіны, пачуцці да каго-н. (разм.).

    • П. паветраны пацалунак.
    • П. прывітанне.
  4. Кінуць, накіраваць.

    • П. мяч у сетку.
  5. Пасунуць, накіраваць (спец.).

    • П. корпус улева (пра рух цела).

|| незак. пасылаць, .

|| наз. пасылка, і пасыланне, .

паслед, , м.

Абалонка плода ў цяжарных.

|| прым. паследавы, .

паследак, , м. (разм.).

  1. Апошняе дзіця ў сям’і.

  2. мн. Рэшткі чаго-н.

    • Даесці паследкі.

  • На (самы) паследак — у апошнюю чаргу, на самы канец.

паслепнуць, ; зак.

Аслепнуць — пра ўсіх, многіх.

паслён, , м.

Родавая назва некаторых раслін (напр., бульбы, памідораў, а таксама тытуню, блёкату і інш.), якія ўтвараюць асобнае сямейства.

|| прым. паслёнавы, .

  • Сямейства паслёнавых (наз.).

паслізнуцца, ; зак.

Спатыкнуцца на слізкім месцы.

  • П. на лёдзе.

паслуга, , ж.

  1. Дзеянне, якое прыносіць карысць, дапамогу іншаму.

    • Сяброўская п.
    • Прапанаваць свае паслугі.
    • Мядзведжая п. (няўмелая дапамога, паслуга, якая прыносіць толькі шкоду).
  2. мн. Бытавыя выгоды, якія даюцца каму-н.

    • Усе віды паслуг.
    • Бюро добрых паслуг.
    • Камунальныя паслугі (водаправод, асвятленне і пад.).