Verbum

арго́, нескл., н.

Умоўныя словы і выразы, якія ўжыв. якой-н. адасобленай ці прафесійнай групай, гуртком і пад.

Зладзейскае а.

Школьнае а.

|| прым. аргаты́чны, -ая, -ае.

арго́н, -у, м.

Хімічны элемент, газ без колеру і паху (дае сіняватае свячэнне, выкарыстоўваецца ў светлавых рэкламах).

|| прым. арго́навы, -ая, -ае.

аргуме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Лагічны довад, доказ.

Важкі а.

2. У матэматыцы: незалежная пераменная велічыня, ад змены якой залежыць змена другой велічыні (функцыі).

аргументава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Прывесці (прыводзіць) доказы, аргументы (у 1 знач.).

|| наз. аргумента́цыя, -і, ж.

аргумента́цыя, -і, ж.

1. гл. аргументаваць.

2. Сукупнасць аргументаў (у 1 знач.).

Лагічная а.

|| прым. аргументацы́йны, -ая, -ае.

арда́, -ы́, ДМ -дзе́, мн. о́рды, орд і арда́ў, ж.

1. гіст. Назва дзяржаўнага аб’яднання ў старажытных цюркскіх вандроўных народаў.

Залатая а.

2. перан. Варожае войска; натоўп, банда, зграя.

Фашысцкія орды.

|| прым. арды́нскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

ардына́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

Ваеннаслужачы пры камандзіру або пры штабе для службовых даручэнняў.

|| прым. ардына́рачны, -ая, -ае.

ардына́рны, -ая, -ае.

1. Які нічым асаблівым не вызначаецца, звычайны (кніжн.).

2. У назвах вучоных пасад: штатны; проціл. экстраардынарны (уст.).

А. прафесар.

ардына́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Урач, які лечыць у бальніцы, клініцы і пад. пад кіраўніцтвам загадчыка аддзялення.

|| прым. ардына́тарскі, -ая, -ае.

ардына́тарская, -ай, мн. -ія, -іх, ж.

У лячэбнай установе: пакой для ўрачоў.