Verbum

ары́к, -а, мн. -і, -аў, м.

У Сярэдняй Азіі: арашальны канал, канава.

|| прым. ары́чны, -ая, -ае.

арыстакра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая належыць да арыстакратыі (у 1 знач.).

|| ж. арыстакра́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. арыстакра́цкі, -ая, -ае (разм.).

арыстакраты́зм, -у, м.

Манера паводзін, знешняя вытанчанасць, характэрныя арыстакратам.

|| прым. арыстакраты́чны, -ая, -ае.

А. выгляд.

Арыстакратычныя манеры.

арыстакраты́чны, -ая, -ае.

1. гл. арыстакратыя, арыстакратызм.

2. Прасякнуты арыстакратызмам, уласцівы арыстакрату; вытанчаны.

|| наз. арыстакраты́чнасць, -і, ж.

арыстакра́тыя, -і, ж.

1. Прывілеяванае саслоўе, вышэйшы радавіты слой грамадства, радавая знаць.

2. перан. Прывілеяваная частка грамадства або сацыяльнай групы.

Фінансавая а.

|| прым. арыстакраты́чны, -ая, -ае.

арытмі́я, -і, ж. (спец.).

Парушэнне сардэчнага рытму, перабоі.

|| прым. арытмі́чны, -ая, -ае.

арыфме́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Раздзел матэматыкі, які вывучае прасцейшыя ўласцівасці лікаў, выражаных лічбамі, дзеянні, што робяцца з імі.

2. перан. Тое, што і падлік (у 2 знач.; разм.).

Такая атрымліваецца а.

|| прым. арыфметы́чны, -ая, -ае.

арыфмо́метр, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Настольная лічыльная машына для механічнага выканання арыфметычных дзеянняў.

а́рышт, -у, М -шце, м.

1. Узяцце пад варту, пазбаўленне волі.

Пазбегнуць арышту.

2. Забарона судовымі органамі распараджацца чым-н.

Накласці а. на маёмасць.

|| прым. а́рыштны, -ая, -ае.

Арыштнае памяшканне.

арыштава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., каго-што.

Пазбавіць каго-н. волі з узяццем пад варту або накласці арышт на што-н.

|| незак. арышто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.