Verbum

архео́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па археалогіі.

архі...

Прыстаўка са знач. вышэйшай і найвышэйшай ступені прыкметы, якая названа ў другой частцы слова, напр.: архімільянер, архіважны, архірэакцыйны.

архібі́скуп, -а, мн. -ы, -аў, м.

Каталіцкае духоўнае званне; тое, што і архіепіскап.

|| прым. архібі́скупскі, -ая, -ае.

архіва́рыус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Супрацоўнік архіва, хавальнік яго фондаў.

архіві́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па архіўнай справе.

|| ж. архіві́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

архідэ́я, -і, мн. -і, -дэ́й, ж.

Шматгадовая травяністая трапічная расліна з пахучымі кветкамі дзівоснай формы і афарбоўкі.

|| прым. архідэ́йны, -ая, -ае.

архіепі́скап, -а, мн. -ы, -аў, м.

Епіскап, які вядзе нагляд за некалькімі епархіямі; наогул ганаровы тытул епіскапа, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. архіепі́скапскі, -ая, -ае.

архімандры́т, -а, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшае духоўнае званне для манахаў, тытул святара-манаха, звычайна настаяцеля мужчынскага манастыра, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. архімандры́цкі, -ая, -ае.

архіпела́г, -а, мн. -і, -аў, м.

Група марскіх астравоў, размешчаных на блізкай адлегласці адзін ад аднаго.

|| прым. архіпела́гавы, -ая, -ае.

архірэ́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Агульная назва вышэйшых чыноў праваслаўнага духавенства (епіскапа, архіепіскапа, мітрапаліта).

|| прым. архірэ́йскі, -ая, -ае.