Verbum

арха́нгел, -а, мн. -ы, -аў, м.

У хрысціянскай рэлігіі: анёл вышэйшага рангу.

|| прым. арха́нгельскі, -ая, -ае.

арха́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дзікі горны баран з закручанымі рагамі.

арха́равец, -раўца, мн. -раўцы, -раўцаў, м. (разм.).

Буян, свавольнік.

археагра́фія, -і, ж.

Гістарычная навука, якая займаецца апісаннем і выданнем пісьмовых помнікаў мінулага.

|| прым. археаграфі́чны, -ая, -ае.

археало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае гісторыю, быт і культуру старажытных народаў па рэчавых, матэрыяльных помніках, што захаваліся да нашага часу.

|| прым. археалагі́чны, -ая, -ае.

Археалагічныя раскопкі.

архео́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па археаграфіі.

архео́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па археалогіі.

архі...

Прыстаўка са знач. вышэйшай і найвышэйшай ступені прыкметы, якая названа ў другой частцы слова, напр.: архімільянер, архіважны, архірэакцыйны.

архібі́скуп, -а, мн. -ы, -аў, м.

Каталіцкае духоўнае званне; тое, што і архіепіскап.

|| прым. архібі́скупскі, -ая, -ае.

архіва́рыус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Супрацоўнік архіва, хавальнік яго фондаў.