Verbum

карне́т​²

(фр. cornet, ад іт. cometto)

духавы медны музычны інструмент у выглядзе ражка.

карнеты́ст

(фр. cornettiste)

музыкант, які іграе на карнеце​².

карне́т-а-пісто́н

(фр. cornet à pistons)

карнет​² з поршневым вентыльным механізмам.

карні́з

(ням. Karnies)

1) гарызантальны выступ, які завяршае сцяну будынка або робіцца над вокнамі, дзвярамі;

2) папярочка над акном, дзвярамі для штор, парцьер;

3) вузкі ўступ уздоўж абрывістага схілу гор.

карнікуля́рыя

(н.-лац. cornicularia)

кусцісты сумчаты лішайнік сям. усніевых, які трапляецца на неўрадлівых глебах, пясках.

карнішо́н

(фр. cornichon)

маленькі, зняты хутка пасля ўтварэння завязі агурок, прызначаны для марынавання.

каро́зія

(п.-лац. corrosio = раз’яданне)

1) разбурэнне металаў пад уздзеяннем асяроддзя (напр. к. жалеза);

2) разбурэнне горных парод пад уздзеяннем вады (напр. к. глебы).

каро́на

(польск. korona, ад лац. corona)

1) каштоўны галаўны ўбор — сімвал улады манарха;

2) перан. улада манарха (прыняць карону);

3) светлы арэол вакол Сонца, бачны ў час зацьмення.

каро́нны

(ад карона)

1) уст. дзяржаўны, урадавы (у манархічных краінах);

2) які найлепш удаецца выканаўцу (напр. к. нумар канцэрта).

каро́тус

(н.-лац. carrhotus)

павук сям. скакуноў, які жыве на адкрытых сонечных месцах, на высокай траве, кустах, пад камянямі.