Verbum

каэвалю́цыя

(ад ка- + эвалюцыя)

сумесная эвалюцыя розных, але біялагічна цесна звязаных відаў (напр. паразіты і іх гаспадары, драпежнікі і здабыча, апыляльнікі і апыляемыя расліны).

каэнзі́мы

(ад ка- + энзімы)

тое, што і каферменты.

каэрцыты́метр

(ад лац. coercitio = стрымліванне + -метр)

прыбор для вымярэння каэрцытыўнай сілы (гл. каэрцытыўны).

каэрцытыме́трыя

(ад лац. coercitio = стрымліванне + -метрыя)

адзін са спосабаў магнітнага кантролю паўфабрыкатаў і вырабаў з ферамагнітных сплаваў, у аснову якога пакладзена вымярэнне іх каэрцытыўнай сілы (гл. каэрцытыўны).

каэрцыты́ўны

(ад лац. coercitio = стрымліванне);

к-ая сіла — напружанасць магнітнага поля, якая памяншае магнетызм ферамагнетыку да нуля.

каэсі́т

(ад англ. Coes = прозвішча амер. хіміка)

мінерал з групы кварцу, адна з найбольш шчыльных паліморфных мадыфікацый крэменязёму.

каэфіцые́нт

(лац. coefficiens, -ntis = які ўтварае)

1) лікавы множнік у алгебраічным выразе;

2) велічыня, якая колькасна вызначае якую-н. уласцівасць фізічнага цела (напр. к. цеплаправоднасці).