Verbum

каза́к

(кр.-тат., тур. kazak = вольны чалавек)

1) вольны пасяленец з беглых прыгонных сялян на паўднёвых ускраінах Усх. Еўропы ў канцы 15 — пач. 18 ст., пазней (з 18 ст.) прадстаўнік ваеннага саслоўя (жыхар вайсковых абласцей) у Расійскай імперыі;

2) коннік асобых кавалерыйскіх часцей у войску Вялікага княства Літоўскага, Рэчы Паспалітай, Расіі і СССР;

3) ураджэнец былых вайсковых казацкіх абласцей;

4) перан. спрытны малады мужчына.

казакі́н

(фр. casaquin)

уст. мужчынскае верхняе адзенне на апліках, са зборкамі ззаду.

каза́н

(цюрк. kazan)

кацёл з круглым дном і шырокім верхам.

каза́рма

(іт. caserma)

будынак для размяшчэння асабовага складу воінскай часці.

казеі́н

(фр. caséine, ад лац. caseus = сыр)

бялковае рэчыва, якое здабываецца з малака, асноўная састаўная частка тварагу, сыру; выкарыстоўваецца для вырабу фарбаў, клею, лаку і інш.

казема́т

(фр. casemste)

1) абарончае збудаванне ў крэпасцях, фортах для ўкрыцця ад бомбаў і снарадаў;

2) браніраванае закрытае памяшканне на караблях для ўстаноўкі гармат і захавання боепрыпасаў;

3) адзіночная камера ў крэпасці для палітычных зняволеных.

казе́тка

(фр. causette)

двухмесная канапка.

казіне́т

(ням. Kasinett)

від жоўтай баваўнянай або паўшарсцяной тканіны для верхняга адзення.

казіно́

(фр. casino, ад іт. casino)

клуб, ігральны дом з рэстаранам і азартнымі гульнямі (карты, рулетка і інш.).

казна́

(рус. казна, ад палавецк. xazna)

1) фінансавыя рэсурсы дзяржавы, цэнтралізаваныя дзяржаўныя крыніцы фінансаў; грашовыя сродкі якой-н. установы;

2) дзяржава як суб’ект пэўных маёмасных правоў і інтарэсаў;

3) гіст. сховішча грошай і каштоўнасцей цароў, князёў, манастыроў і інш., а таксама самі гэтыя каштоўнасці.