Verbum

кю́бель

(ням. Kübel = цэбар)

устройства для зачэрпвання і механічнай разгрузкі сыпкіх рэчываў.

кюве́

(фр. cuvée)

сок, які атрымліваецца ў выніку першых трох адцісканняў вінаграду на прэсе пры вытворчасці шампанскіх він.

кювеля́ж

(фр. cuvelage)

1) праходка ў шахце плывуноў з дапамогай кольцавых металічных звёнаў, якія змацоўваюцца ў адну трубу;

2) воданепранікальнае мацаванне ў выглядзе суцэльнага металічнага цыліндра.

кюве́т

(фр. cuvette)

канава ўздоўж дарогі для сцёку вады.

кюве́та

(фр. cuvette)

плоская прамавугольная ванначка для праяўлення і апрацоўкі фатаграфічных негатываў і дыяпазітываў, а таксама траўлення клішэ.

кюло́т

(фр. culotte)

кароткія штаны, якія дваране насілі ў Францыі да пач. 19 ст.

кюнерамі́цэс

(н.-лац. kuehneromyces)

шапкавы базідыяльны грыб сям. страфарыевых, які расце на пнях, ламаччы ў лісцевых і хвойных лясах; ядомы.

кюрасо́

(гал. Curacao = назва вострава ў Вест-Індыі)

апельсінавы лікёр.

кюры́

[фр. Curie = прозвішча фр. фізікаў P. Curie (1859—1906) і M. Składowska-Curie (1867—1934)]

адзінка радыеактыўнасці рэчываў.

кю́рый

[н.-лац. curium, ад фр. Curie = прозвішча фр. фізікаў P. Curie (1859—1906) і M. Składowska-Curie (1867—1934)]

штучна атрыманы радыеактыўны хімічны элемент з атамным нумарам 96.