Verbum

ксантапсі́я

(ад гр. ksanthos = жоўты + opsis = погляд)

парушэнне зроку, пры якім усе прадметы здаюцца афарбаванымі ў жоўты колер; назіраецца пры жаўтусе, атручванні пікрынавай кіслатой, сантанінам і інш.

ксантафі́л

(ад гр. ksanthos = жоўты + -філ)

жоўты пігмент з групы караціноідаў, які знаходзіцца ў пупышках, лістах, кветках і пладах многіх раслін, а таксама ў мікраарганізмах.

ксантафо́ры

(ад гр. ksanthos = жоўты + -фор)

ярка афарбаваныя жоўтыя пігментныя клеткі скуры ніжэйшых пазваночных і некаторых беспазваночных.

ксанто́рыя

(н.-лац. xanthoria)

ліставаты сумчаты лішайнік сям. целасхіставых, які трапляецца на кары дрэў, апрацаванай драўніне, камянях.

ксанты́дыум

(н.-лац. xanthidium)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. касмарыевых, якая трапляецца ў сфагнавых балотах, дыстрофных азёрах, канавах, рэках.

ксанты́па

(гр. Ksanthippe = імя жонкі Сакрата, старажытнагрэчаскага філосафа)

перан. злая, сварлівая жанчына.

ксанці́н

(ад гр. ksanthos = жоўты)

прамежкавы прадукт распаду пурыну ў арганізме жывёл і чалавека.

ксена-

(гр. ksenos = чужы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «чужы», «чужародны».

ксенабіётыкі

(ад ксена- + гр. biotos = жыццё)

чужародныя для арганізмаў злучэнні — пестыцыды, прэпараты бытавой хіміі, лекавыя сродкі і г.д.

ксенага́мія

(ад ксена- + -гамія)

перакрыжаванае апыленне, пры якім кветкі адной расліны апыляюцца кветкамі другой расліны таго ж віду (параўн. гейтанагамія).