Verbum

рабава́ць

(ням. rauben)

1) сілай, разбоем забіраць у каго-н. што-н.; грабіць;

2) разараць падаткамі, паборамі.

раба́т

(ням. Rabbat, ад фр. rabattre = зрабіць уступку)

скідка з усёй сумы грошай, што належыць за тавар, якая робіцца пры закупцы тавару оптам.

раба́тка

(ням. Rabatte)

вузкая градка кветак уздоўж паркавых дарожак, сцен і інш.

рабдадэ́рма

(н.-лац. rhabdoderma)

каланіяльная сіне-зялёная водарасць сям. кокабактрэйных, якая трапляецца пераважна ў прэсных стаячых вадаёмах і на сушы.

рабдаспо́ра

(н.-лац. rhabdospora)

недасканалы грыб сям. шаравідкавых, які развіваецца на лісці, сцёблах і галінках раслін.

рабдо́м

(гр. rhabdos = палка, стрыжань)

святлоадчувальная палачка ў аматыдыі складанага вока членістаногіх.

рабдытыдо́зы

(ад рабдытыды)

глісныя хваробы амфібій, паўзуноў, птушак, млекакормячых і чалавека, якія выклікаюцца рабдытыдамі.

рабдыты́ды

(н.-лац. rhabditida)

атрад гельмінтаў класа нематодаў, у які аб’ядноўваюцца дыктыякаўліды, метастрангіліды, протастрангіліды, трыхастрангіліды; паразітуюць у арганізмах амфібій, паўзуноў, птушак, млекакормячых і чалавека.

ра́бін

(ст.-яўр. rabbi = настаўнік мой)

духоўны кіраўнік веруючых у яўрэйскай рэлігійнай абшчыне.

рабінзана́да

(ад рабінзон)

1) літаратурны твор пра чыё-н. падарожжа з прыгодамі;

2) жыццё ў бязлюдным месцы з прыгодамі, падобнымі на тыя, якія здарыліся з Рабінзонам.