Verbum

баа́

(лац. baa)

1) змяя сям. удававых, якая водзіцца ў лясах трапічнай Амерыкі;

2) жаночы шаль з футра або пёраў, напр. страусавых.

бааба́б

(афр. baobab)

гіганцкае дрэва сям. бамбаксавых, што расце ў афрыканскіх саваннах.

бабезіёзы

(ад бабезііды)

заразныя хваробы буйной рагатай жывёлы, коней, свіней, авечак і сабак, якія выклікаюцца бабезіідамі.

бабезіі́ды

(н.-лац. babesiidae)

сямейства паразітных прасцейшых атрада піраплазмідаў, кровапаразіты пераважна млекакормячых.

бабе́зія

(ад рум. V. Babes = прозвішча рум. вучонага)

прасцейшае сям. бабезіідаў, паразітуе ў крыві кароў, коней, свіней, авечак і сабак.

бабі́зм

(ад перс. Bāb = псеўданім Саід Алі Мухамеда, іранскага рэлігійнага дзеяча (1819—1850) < ар. bāb = вароты (да пазнання боскай праўды)]

грамадска-рэлігійны рух у Персіі ў 19 ст., накіраваны супраць мусульманскага фанатызму, панавання законаў, заснаваных на Каране і Шарыяце.

бабі́на

(фр. bobine)

барабан або шпуля, на якія намотваюць пражу, ніткі, канаты, дрот, стужкі і інш.

бабіру́са

(н.-лац. babyrousa babyrussa, ад малайск. babi = свіння + rusa = алень)

парнакапытная жывёла сям. свіней, якая водзіцца ў балоцістых лясах вострава Цэлебеса і некаторых суседніх астравоў.

бабі́ты

[англ. I. Babbit = прозвішча амер. вынаходцы (1799—1862)]

металічныя сплавы на свінцовай або алавянай аснове з нізкім каэфіцыентам трэння; выкарыстоўваюцца для вырабу падшыпнікаў і рухомых частак машын.

бабуві́зм

[фр. babouvisme, ад G. Babeuf = прозвішча фр. камуніста-утапіста (1760—1797)]

філасофская тэорыя утапічна-камуністычнага кірунку, распрацаваная ў канцы 18 ст. у Францыі Г. Бабёфам, паводле якой сацыяльнай роўнасці можна дасягнуць шляхам рэвалюцыйнага перавароту сіламі змоўніцкай арганізацыі.