Verbum

бла́зія

(н.-лац. blasia)

пячоначны мох сям. блазіевых, які расце на вільготнай глебе, каля дарог, у канавах, кар’ерах.

блака́да

(англ. blockade)

1) акружэнне войск праціўніка (горада, крэпасці) для знішчэння ці паланення;

2) перан. сістэма мерапрыемстваў, накіраваных на ізаляцыю якой-н. дзяржавы, каб прымусіць яе выканаць пэўныя ўмовы, патрабаванні (напр. эканамічная б.);

3) выключэнне функцыі якога-н. органа або сістэмы ў арганізме.

блака́ж

(фр. blocage, ад bloquer = перакрыць доступ)

спосаб абароны ў боксе.

блакга́уз

(ням. Blockhaus)

палявое ўмацаванне з байніцамі, якое прыстасавана для самастойнай кругавой абароны.

блакірава́ць

(ням. blockieren, ад фр. bloquer)

1) ажыццяўляць ваенную (эканамічную, палітычную) блакаду;

2) загароджваць шлях;

3) памяншаць чыю-н. актыўнасць (напр. б. хакеіста).

блакіра́тар

(ад англ. block = замыкаць)

прыстасаванне, якое дае магчымасць выкарыстоўваць розныя тэлефонныя апараты на адной лініі.

блакіро́ўка

(ад блакіраваць)

1) рэгуляванне руху цягнікоў на перагонах пры дапамозе спецыяльных прыстасаванняў (семафораў і інш.), а таксама сістэма такіх прыстасаванняў;

2) сістэма блокаў якога-н. механізма;

3) электрамеханічная сістэма, якая прадугледжвае бяспеку персаналу пры абслугоўванні электрычных устройстваў.

блакі́т

(польск. blękit, ад с.-в.-ням. blanc-heit)

1) светла-сіні колер;

2) перан. чыстае яснае неба.

блакно́т

(фр. bloc-notes)

сшытак з адрыўнымі лістамі для нататак.

бландзі́н

(фр. blondin)

мужчына са светлымі валасамі.