Verbum

цаізі́т

(ад славен. Zois = прозвішча славен. асветніка)

мінерал класа сілікатаў у выглядзе зярністых агрэгатаў шэрага, зялёнага, ружовага, чырвонага або бурага колеру са шкляным бляскам, структурай аналагічны эпідоту.

цаланла́к

(ням. Zaponlack)

празрысты цэлюлозны лак для пакрыцця металічных вырабаў.

ца́ля

(польск. cal, ад ням. Zoll)

1) мера даўжыні ў даўняй Польшчы і Вялікім княстве Літоўскім, роўная 2,54 см;

2) мера таўшчыні дошак, роўная 16 мм.

ца́нга

(ням. Zange)

прыстасаванне для зажыму заціскання цыліндрычных або прызматычных прадметаў у металарэжучых станках, прыборах і інш.

цаніке́лія

(н.-лац. zannichellia)

водная травяністая расліна сям. цанікеліевых з вузкалінейным лісцем, пашыраная ў розных кліматычных зонах; на Беларусі трапляецца рэдка ў рэках, азёрах, ручаях.

ца́пфа

(ням. Zapfen)

1) частка вала ці восі, якая апіраецца на падшыпнік;

2) невялікі цыліндрычны выступ на сярэдзіне ствала гарматы.

цвік

(польск. ćwiek, ад с.-в.-ням. zwëc)

1) завостраны жалезны шпень з плешкай на тупым канцы, прызначаны для змацавання чаго-н.;

2) перан. галоўнае, значнае ў чым-н.

цвін

(англ. twine = кручаная нітка)

паўшарсцяная тканіна з кручанымі ніткамі асновы для жаночых летніх паліто.

цвінглія́нства

[ад ням. U. Zwingli = прозвішча дзеяча Рэфармацыі ў Швейцарыі (1484—1531)]

адна з плыняў у Рэфармацыі, узнікла ў 16 ст. у Швейцарыі і Германіі, пазней злілася з кальвінізмам.

цвіндэ́к

(англ. tween-deck)

мар. памяшканне паміж дзвюма палубамі судна, прызначанае для каманды, пасажыраў, грузаў.