Verbum

цуг

(польск. cug, ад ням. Zug)

1) доўгі рад, чарада жывёл, птушак, машын, якія рухаюцца адна за адной;

2) запрэжка, у якой коні ідуць гужам або парамі адзін за адным.

цу́глі

(польск. cugle, ад ням. Zügel)

два змацаваныя (накшталт ланцуга) жалезныя звяны, якія закладаюцца ў рот каню пры закілзванні.

цугтрамбо́н

(ад ням. Zug = ход + трамбон)

уст. трамбон з рассоўным трубчастым каленам, рухам якога змяняецца вышыня гуку.

цугцва́нг

(ням. Zugzwang, ад Zug = ход + Zwang = прымус)

вымушаны, нявыгадны ход у шахматнай гульні.

цу́кар

(польск. cukier < ням. Zucker < іт. zuchero, ад ар. sukkar)

1) пажыўны харчовы прадукт, белае крышталічнае рэчыва, салодкае на смак, якое вырабляецца з цукровых буракоў або цукровага трыснягу;

2) адно з арганічных злучэнняў, пераважна з групы вугляводаў;

3) перан. той, хто прыносіць асалоду.

цука́ты

(польск. cukaty < іт. succade, ад лац. sucus = сок)

зацукраваныя фрукты.

цуке́рка

(польск. cukierka, ад cukier = цукар)

салодкі кандытарскі выраб у выглядзе плітачкі, шарыка і інш.

цукра́за

(ад цукар)

фермент, які расшчапляе цукрозу на глюкозу і фруктозу.

цукраме́тр

(ад цукар + -метр)

прыбор для вымярэння канцэнтрацыі цукру ў растворах.

цукраме́трыя

(ад цукар + -метрыя)

устанаўленне працэнта цукру або цукрыстых рэчываў у растворах.