Verbum

цу́кар

(польск. cukier < ням. Zucker < іт. zuchero, ад ар. sukkar)

1) пажыўны харчовы прадукт, белае крышталічнае рэчыва, салодкае на смак, якое вырабляецца з цукровых буракоў або цукровага трыснягу;

2) адно з арганічных злучэнняў, пераважна з групы вугляводаў;

3) перан. той, хто прыносіць асалоду.

цука́ты

(польск. cukaty < іт. succade, ад лац. sucus = сок)

зацукраваныя фрукты.

цуке́рка

(польск. cukierka, ад cukier = цукар)

салодкі кандытарскі выраб у выглядзе плітачкі, шарыка і інш.

цукра́за

(ад цукар)

фермент, які расшчапляе цукрозу на глюкозу і фруктозу.

цукраме́тр

(ад цукар + -метр)

прыбор для вымярэння канцэнтрацыі цукру ў растворах.

цукраме́трыя

(ад цукар + -метрыя)

устанаўленне працэнта цукру або цукрыстых рэчываў у растворах.

цукраміцэ́ты

(ад цукар + -міцэты)

сумчатыя грыбы (дрожджы) сям. цукраміцэтавых, якія развіваюцца ў глебе, на кветках, пладах, харчовых прадуктах; выкарыстоўваюцца ў хлебапячэнні, пры вытворчасці кефіру, кумысу, квасу, піва і іншых напіткаў; цукровыя грыбы.

цукро́за

(ад цукар)

арганічнае злучэнне класа дыцукрыдаў, цукар, які змяшчаецца ў раслінах; у прамысловасці атрымліваецца з цукровага трыснягу і цукровых буракоў.

цукры́ды

(ад цукар + гр. eidos = выгляд)

вугляводы, якія пры гідролізе распадаюцца на монацукрыды; падзяляюцца на алігацукрыды і поліцукрыды.