Verbum

цэалі́ты

(ад гр. zeo = кіплю + -літ)

група мінералаў класа сілікатаў, водазмяшчальныя алюмасілікаты пераважна кальцыю, натрыю, калію, радзей барыю, стронцыю, штучныя цэаліты выкарыстоўваюцца для ачышчэння вады, фарбавання і інш.

цэ́гла

(польск. cegła, ад с.-в.-ням. ziegel)

штучны будаўнічы матэрыял у выглядзе прамавугольных брускоў з гліны і іншай мінеральнай сыравіны.

цэ́дра

(іт. cedro = цытрон)

верхні слой лімоннай ці апельсінавай лупіны, а таксама высушаная і расцёртая лупіна, якая ўжываецца як вострая прыправа.

цэдэ́нт

(лац. cedens, -ntis = які ўступае)

крэдытор, які ўступае сваё права патрабавання іншай асобе.

цэзальпі́нія

[н.-лац. caesalpinia, ад іт. A. Cesalpino = прозвішча іт. батаніка (1519—1603)]

дрэвавая або кустовая расліна сям. бабовых з перыстым лісцем і двухбаковымі прамяністымі кветкамі, пашыраная ў тропіках і субтропіках; некаторыя віды вырошчваюцца як дэкаратыўныя.

цэ́зар, цэ́сар

(лац. caesar, ад Caesar = імя старажытнарымскага дыктатара Юлія Цэзара)

1) тытул старажытнарымскіх і візантыйскіх імператараў;

2) уст. манарх, уладар.

цэзарапапі́зм

(ад цэзар + папа)

форма праўлення, пры якой кіраўнік свецкай улады адначасова і кіраўнік царквы.

цэзары́зм

(фр. césarisme, ад лац. caesar = цар)

аднаасобная дыктатура ў спалучэнні з фармальным прызнаннем правоў народа.

цэ́зій

(н.-лац. caesium, ад лац. caesius = блакітны)

хімічны элемент, вельмі мяккі светлы метал з залаціста-жоўтым адценнем; выкарыстоўваецца гал. ч. у вытворчасці фотаэлементаў.

цэзу́ра

(лац. caesura)

1) паўза ў вершаваным радку, абавязковая для пэўнага вершаванага памеру;

2) кароткая паўза ў музычнай мелодыі паміж асобнымі часткамі.