цвік

(польск. ćwiek, ад с.-в.-ням. zwëc)

1) завостраны жалезны шпень з плешкай на тупым канцы, прызначаны для змацавання чаго-н.;

2) перан. галоўнае, значнае ў чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)