Verbum

кнемі́ды

(гр. knemides)

металічныя даспехі старажытнагрэчаскага воіна, якія закрывалі галёнкі.

кне́хт

(ням. Knecht)

1) пехацінец у даўнім нямецкім войску;

2) батрак у Германіі.

кне́хты

(гал. knecht)

парныя тумбы на палубе судна або на прыстані для замацавання швартовых або буксірных канатаў.

кніда́рыі

(н.-лац. cnidaria)

тып кішачнаполасцевых; водныя, пераважна марскія, адзіночныя або каланіяльныя арганізмы, для якіх характэрны дзве жыццёвыя формы — прымацаваны паліп і свабодна-плаваючая медуза; падзяляюцца на класы гідразояў, сцыфоідных, каралавых паліпаў і выкапнёвых канулярый.

кнідаспары́дыі

(н.-лац. cnidosporidia)

клас аднаклетачных жывёл тыпу прасцейшых; паразітуюць у клетках рыб, чарвей.

кні́ксэн

(ням. knicksen = рабіць рэверанс, прысядаць)

спрошчаная форма жаночага паклону ў выглядзе кароткага неглыбокага прысядання, якая замяніла рэверанс.

кніфо́фія

(н.-лац. kniphofia)

травяністая расліна сям. лілейных з доўгім лісцем і аранжава-чырвонымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Цэнтр. і Паўд. Афрыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

кноп

(гал. knoop)

мар. плецены вузел у выглядзе патаўшчэння на канцы троса або снасцей.

кно́пка

(рус. кнопка, ад гал. knoop = гузік)

1) цвічок з круглай шырокай плешкай для прымацавання паперы, тканіны да чаго-н. цвёрдага;

2) рухомы гузічак для замыкання электрычнага ланцуга або прывядзення ў дзеянне розных механізмаў націсканнем на яе (напр. к. электрычнага званка);

3) металічная засцежка, якая складаецца з дзвюх частак, што ўваходзяць адна ў другую.

кнот

(польск. knot, ад с.-в.-ням. knote)

спецыяльная стужка для гарэння ў газавай лямпе, газніцы, свечцы.