Verbum

кані́стра

(англ. canister = бляшанка)

невялікі плоскі бак для бензіну, змазачнага масла.

каніфа́с

(гал. kannefas)

лёгкая баваўняная тканіна з рэльефным малюнкам, даўней паласатая.

каніфо́ль

[ад лац. calophonia (resina) = калафанійская смала]

шклопадобнае рэчыва са смалы хваёвых дрэў; выкарыстоўваецца ў прамысловасці, а таксама для націрання смыкоў струнных музычных інструментаў.

каніце́ль

(фр. cannetille)

1) вельмі тонкая залатая або сярэбраная нітка для вышывання;

2) перан. нудная, зацяжная справа, валакіта (разводзіць к.).

кані́чны

(гр. konikos)

1) які мае адносіны да конуса (напр. к-ая паверхня);

2) які мае форму конуса (напр. к-ая колба).

каніяфо́ра

(н.-лац. coniophora)

базідыяльны грыб сям. каніяфоравых, які расце на кары, пнях, ламаччы і драўніне лісцевых і хвойных парод дрэў, разбурае драўляныя пабудовы.

каніяцы́бе

(н.-лац. coniocybe)

накіпны сумчаты лішайнік сям. каліцыевых, які расце ў вільготных лясах на аголеных каранях, трэшчынах кары дрэў, імхах, гнілых раслінных рэштках.

канка́н

(фр. cancan)

французскі эстрадны танец з непрыстойнымі рухамі цела.

канкарда́нс

(фр. concordance, ад лац. concordare = згаджацца)

поўны паказальнік слоў з ілюстрацыямі пэўнага літаратурнага тэксту.

канкарда́нтны

(лац. concordans, -ntis = які згаджаецца)

сходны па якой-н. генетычнай прымеце (напр. к-ыя блізняты); параўн. дыскардантны.