Verbum

пагнацца, ✂; зак.

Пачаць гнацца.

• П. за злодзеем.
• П. за славай (асудж.).

пагнаць, ✂; зак.

Пачаць гнаць.

• П. кароў у поле.
• П. ворага са сваёй зямлі.
• Сабака пагнаў зайца.
• Дзяўчынка шпарчэй пагнала каня.
• І чаго яго пагнала ў свет? (безас.; чаго ён адправіўся ў свет; разм.).

пагнісці, ✂ і пагніць, ✂; зак.

Згнісці — пра ўсё, многае.

• За многія гады салома пагніла на стрэхах.

пагода, ✂, ж.

Стан атмасферы ў дадзеным месцы, у дадзены час; добрае надвор’е.

• Марозная п.
• Хто дажджом косіць, той пагодай сушыць (з нар.).
• Рабіць пагоду (перан. мець рашаючае значэнне ў якой-н. справе).
• Чакаць з мора пагоды (перан. знаходзіцца ў чаканні чаго-н. няпэўнага).

|| памянш. пагодка, ✂.

|| прым. пагодны, ✂.

• Пагодныя ўмовы.

пагодлівы, ✂.

Добры, ясны, цёплы ў адносінах да пагоды.

• Стаяў п. дзень.

пагойдвацца, ✂; незак.

Гайдацца злёгку ці час ад часу.

• Байдарка ціха пагойдвалася на хвалях.

|| наз. пагойдванне, ✂.

пагойдваць, ✂; незак.

Гайдаць злёгку або час ад часу.

• Вада пагойдвае лодку.

|| наз. пагойдванне, ✂.

пагон​¹, ✂, м.

Дарога, па якой гоняць жывёлу на папас.

|| прым. пагонны, ✂.

пагон​², ✂, м.

Наплечны знак адрознення ў ваенным і іншым форменным адзенні.

• Палкоўніцкі п.
• Палявыя пагоны (засцерагальнага колеру).

|| прым. пагонны, ✂.

пагонны, ✂.

Які вымяраецца ў даўжыню ў лінейных метрах.

• П. метр.