пагода назоўнік | жаночы род
Стан атмасферы ў дадзеным месцы, у дадзены час; добрае надвор’е.
- Марозная п.
- Хто дажджом косіць, той пагодай сушыць (з народнай творчасці).
- Рабіць пагоду (пераноснае значэнне: мець рашаючае значэнне ў якой-н. справе).
- Чакаць з мора пагоды (пераноснае значэнне: знаходзіцца ў чаканні чаго-н. няпэўнага).
|| памяншальная форма: пагодка.
|| прыметнік: пагодны.
- Пагодныя ўмовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)