Verbum

падпарадкавальны, ✂.

У граматыцы: які мае адносіны да будовы сказаў, утвораных па спосабу падпарадкавання.

• Падпарадкавальныя злучнікі.

падпарадкаванне, ✂, н.

1. гл. падпарадкавацца, -ць.

2. У граматыцы: фармальная залежнасць адных слоў ці сказаў ад другіх.

   • П. даданых сказаў.

падпарадкавацца, ✂; зак. і незак.

Стаць (быць) у залежнасці ад каго-, чаго-н., падначаліцца (падначальвацца) каму-, чаму-н.

• П. загаду

|| незак. падпарадкоўвацца, ✂.

|| наз. падпарадкаванне, ✂.

падпарадкаваць, ✂; зак.

1. Зрабіць залежным, паставіць у залежнасць ад каго-, чаго-н., прымусіць дзейнічаць адпаведна чаму-н.

   • П. каго-н. свайму ўплыву.
   • П. жыццё адзінай мэце.

2. Паставіць пад непасрэднае кіраўніцтва, перадаць у чыё-н. непасрэднае распараджэнне, падначаліць.

   • П. інстытут Акадэміі навук.

3. У граматыцы: звязаць паводле спосабу падпарадкавання.

|| незак. падпарадкоўваць, ✂.

|| наз. падпарадкаванне, ✂.

• Знаходзіцца ў чыім-н. падпарадкаванні.

падпароць, ✂; зак.

Распароць знізу або крыху знутры.

• П. падкладку.

|| незак. падпорваць, ✂.

падпаручнік, ✂, м.

У царскай арміі: афіцэрскі чын, рангам ніжэйшы за паручніка, а таксама асоба, якая мела гэты чын.

|| прым. падпаручніцкі, ✂.

падпасак, ✂, м.

Падлетак, які дапамагае пастуху.

|| прым. падпаскавы, ✂.

падпасці, ✂; зак.

1. пад што. Апынуцца пад уплывам каго-, чаго-н., пад уздзеяннем чаго-н. (адмоўнага).

   • П. пад шкодны ўплыў.

2. Нечакана ўзнікнуць (разм.).

   • Падпала ахвота.

|| незак. падпадаць, ✂.

падпаўзці, ✂; зак.

1. Наблізіцца да каго-, чаго-н. паўзком.

   • П. да варожага дота.

2. Паўзком забрацца пад што-н.

   • П. пад куст.

|| незак. падпаўзаць, ✂ і падпоўзваць, ✂.

падпаха, ✂, ж.

Тое, што і паха.

|| прым. падпахавы, ✂.

• Падпахавая ямка.