Verbum

парадкавы, ✂.

1. Які паказвае месца ў якім-н. радзе і адказвае на пытанне: які па ліку.

   • П. нумар.

2. парадкавы лічэбнік — у граматыцы: прыметнік, які абазначае прымету як адносіны да колькасці, ліку (напр. першы, дзесяты, соты, тысячны).

парадкам, прысл. (разм.).

1. У значнай ступені, даволі моцна, многа.

   • Ён ужо п. пастарэў.

2. Як мае быць, як след.

   • Ніхто п. не ведаў, куды яны паехалі.

3. Па парадку.

   • П. абыходзіць усе двары.

парадковы, ✂.

Які робіцца, выконваецца па радках, за кожны радок.

• П. падлік.
• Парадковая аплата.

параднасць, ✂, ж.

Урачыстасць, пышнасць, святочнасць.

• П. цырымоніі.

параднік, ✂, м. (разм.).

Тое, што і дарадчык.

|| ж. парадніца, ✂.

парадны, ✂.

1. Прызначаны для парада, для ўрачыстых выпадкаў, святочны.

   • Парадная форма.
   • П. мундзір.

2. Пра ўваход: пярэдні, галоўны.

   • Парадныя дзверы.
   • П. ход.

парадокс, ✂, м. (кніжн.).

1. Думка, меркаванне, якое разыходзіцца з агульнапрынятымі поглядамі і на першы погляд нібы супярэчыць разумнаму сэнсу.

   • Гаварыць парадоксамі.

2. З’ява, якая здаецца неверагоднай і нечаканай.

|| прым. парадаксальны, ✂.

• П. вывад.

парадыгма, ✂, ж.

У граматыцы: сістэма форм зменнага слова або канструкцыі.

|| прым. парадыгматычны, ✂.

парадыст, ✂, м.

Аўтар пародый.

парад-але, ✂, м.

У цырку: выхад на арэну ўсіх удзельнікаў перад пачаткам праграмы.