Verbum

пасаджоны, ✂.

Які выконвае ролю бацькоў жаніха або нявесты ў народным вясельным абрадзе.

• П. бацька.
• Пасаджоная маці.

пасадка, ✂, ж.

1. гл. садзіць.

2. мн. Месца, на якім пасаджаны расліны.

   • Пасадкі маладога сасонніку.

3. Спуск і прызямленне лятальнага апарата.

   • Мяккая п.
   • Вымушаная п.
   • Ісці, заходзіць на пасадку.

4. Манера, спосаб трымацца ў сядле.

   • Кавалерыйская п.

|| прым. пасадачны, ✂.

• П. матэрыял.
• Пасадачная платформа.

пасаднік, ✂, м.

У старажытнай і сярэдневяковай Русі: намеснік князя, а таксама ў феадальных рэспубліках, выбарны галава грамадзянскай адміністрацыі.

• Княжацкі п.

|| ж. пасадніца, ✂.

|| прым. пасадніцкі, ✂.

пасаж​¹, ✂, м.

Крытая галерэя з гандлёвымі памяшканнямі.

|| прым. пасажны, ✂.

пасаж​², ✂, м.

Частка музычнага твора, звычайна віртуознага характару.

• Іграць цяжкі п.

пасажыр, ✂, м.

Чалавек, які ажыццяўляе паездку на поездзе, параходзе або іншым відзе транспарту.

|| ж. пасажырка, ✂.

|| прым. пасажырскі, ✂.

• П. параход.

пасажырапаток, ✂, м. (спец.).

Колькасць пасажыраў, якія едуць у пэўным напрамку.

пасак, ✂, м.

1. Вузкі доўгі кавалак чаго-н. (тканіны, скуры і пад.); рэмень, шнурок, матуз і пад. Кроіць скуру на паскі.

   • Падперазацца паскам.

2. Шырокая рыска, палоска на чым-н.

   • Рыжая карова з белымі паскамі на спіне.

3. Частка збруі — рэмень, працягнуты ад адной аглоблі да другой цераз падсядзёлак.

пасалавелы, ✂ (разм.).

Невыразны, мутны ад стомленасці, ап’янення і пад. (пра вочы).

пасароміць, ✂; зак.

1. Зрабіць так, каб было сорамна каму-н.

   • П. свавольнікаў.

2. Зняславіць, абняславіць.

   • Не п. гонару бацькоў.