пасаднік, ✂, м.

У старажытнай і сярэдневяковай Русі: намеснік князя, а таксама ў феадальных рэспубліках, выбарны галава грамадзянскай адміністрацыі.

  • Княжацкі п.

|| ж. пасадніца, ✂.

|| прым. пасадніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)