Verbum

пантэіст, ✂, м.

Паслядоўнік пантэізму.

|| ж. пантэістка, ✂.

|| прым. пантэісцкі, ✂.

пантэон, ✂, м.

1. Манументальны будынак — месца пахавання славутых дзеячаў.

2. У старажытных грэкаў і рымлян: храм, прысвечаны ўсім багам.

3. Сукупнасць багоў якой-н. рэлігіі (кніжн.).

пантэра, ✂, ж.

Буйны драпежнік сямейства кашэчых з плямістай поўсцю, леапард.

панукаць, ✂ і панукваць, ✂, незак.

1. Прымушаць рабіць што-н. хутчэй, падганяць (першапачаткова вокрыкам «ну», звернутым да каня).

   • П. каня.
   • Гэтых хлопцаў не трэба п. у рабоце.

2. Дэспатычна распараджацца кім-н.

   • П. падлеткамі.

|| наз. пануканне, ✂ і панукванне, ✂.

пануры, ✂.

1. Хмурны, няветлівы, бязрадасны.

   • П. стары.
   • П. погляд.

2. перан. Які выклікае бязрадаснае пачуццё.

   • Панурыя думкі.

3. З апушчанай галавой, паніклы.

   • Вакол труны стаялі панурыя людзі.

|| наз. панурасць, ✂.

панурысты, ✂.

Хмурны, няветлівы.

• П. чалавек.

|| наз. панурыстасць, ✂.

панурыцца, ✂; зак.

Тужліва, панура схіліць галаву.

• Сядзець панурыўшыся.

панурыць, ✂; зак.:

• панурыць галаву — тужліва схіліць галаву.

пануючы, ✂.

1. Які мае ўладу, знаходзіцца на чале ўлады.

   • Пануючыя класы.

2. Які пераважае, найбольш распаўсюджаны.

   • Пануючая парода дрэў.

3. Які ўзвышаецца над чым-н.

   • Пануючая вышыня.

панцак, ✂, м. (разм.).

Круглыя ячныя крупы, а таксама суп з такіх круп.