Verbum

пакладанец, ✂, м. (разм.).

Тое, што і кастрат.

пакладаць, ✂; незак.

Тое, што і кастрыраваць.

|| зак. выпакладаць, ✂.

|| наз. пакладанне, ✂.

паклады, ✂, м. (спец.).

Тое, што і залежы (у 1 знач.).

• П. калійнай солі.

паклажа, ✂, ж.

Пакладзеныя для перавозкі рэчы, груз, багаж.

• Воз з паклажай.

пакланяцца, ✂; незак. (высок.).

Адносіцца да каго-, чаго-н. з глыбокай пашанай, павагай.

• П. таленту пісьменніка.

|| наз. пакланенне, ✂.

паклёп, ✂, м.

Ілжывае абвінавачанне.

• Узвесці п. на каго-н.

паклёпнік, ✂, м.

Той, хто паклёпнічае на каго-, што-н.

|| ж. паклёпніца, ✂.

паклёпніцкі, ✂.

Які мае адносіны да паклёпу, які змяшчае паклёп.

• Паклёпніцкія прыёмы.
• Паклёпніцкая заява.

паклёпнічаць, ✂; незак.

Распаўсюджваць пра каго-, што-н. заведама ілжывыя чуткі.

|| зак. напаклёпнічаць, ✂.

|| наз. паклёпніцтва, ✂.

паклон, ✂, м.

1. Нахіленне галавы або верхняй часткі тулава ў знак прывітання, удзячнасці, пакорнасці і пад.

   • Нізкі п.
   • Зямны п. (да зямлі).
   • Адбіваць паклоны (кланяцца).
   • Біць паклоны (кланяцца ў час малітвы).

2. перан. Пажаданне дабра, шчасця, прывітанне.

   • Паслаць, перадаць п. каму-н.

◊

• Ісці з паклонам да каго (разм.) — звяртацца з просьбай аб дапамозе, садзейнічанні да каго-н.