паклон, , м.

  1. Нахіленне галавы або верхняй часткі тулава ў знак прывітання, удзячнасці, пакорнасці і пад.

    • Нізкі п.
    • Зямны п. (да зямлі).
    • Адбіваць паклоны (кланяцца).
    • Біць паклоны (кланяцца ў час малітвы).
  2. перан. Пажаданне дабра, шчасця, прывітанне.

    • Паслаць, перадаць п. каму-н.

  • Ісці з паклонам да каго (разм.) — звяртацца з просьбай аб дапамозе, садзейнічанні да каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)