Verbum

пантон, ✂, м.

1. Пласкадоннае судна, якое служыць апорай часовага моста, якіх-н. часовых збудаванняў.

2. Плывучы мост.

   • Навесці п. цераз раку.

|| прым. пантонны, ✂.

пантофлі, ✂, м.; ✂, ж..

Дамашнія туфлі, звычайна без заднікаў, шлёпанцы.

панты, ✂.

Маладыя рогі маралаў, якія выкарыстоўваюцца для вырабу лекавых сродкаў.

|| прым. пантавы, ✂.

пантэізм, ✂, м.

Рэлігійна-філасофскія погляды, паводле якіх бог атаясамліваецца з прыродай.

|| прым. пантэістычны, ✂.

пантэіст, ✂, м.

Паслядоўнік пантэізму.

|| ж. пантэістка, ✂.

|| прым. пантэісцкі, ✂.

пантэон, ✂, м.

1. Манументальны будынак — месца пахавання славутых дзеячаў.

2. У старажытных грэкаў і рымлян: храм, прысвечаны ўсім багам.

3. Сукупнасць багоў якой-н. рэлігіі (кніжн.).

пантэра, ✂, ж.

Буйны драпежнік сямейства кашэчых з плямістай поўсцю, леапард.

панукаць, ✂ і панукваць, ✂, незак.

1. Прымушаць рабіць што-н. хутчэй, падганяць (першапачаткова вокрыкам «ну», звернутым да каня).

   • П. каня.
   • Гэтых хлопцаў не трэба п. у рабоце.

2. Дэспатычна распараджацца кім-н.

   • П. падлеткамі.

|| наз. пануканне, ✂ і панукванне, ✂.

пануры, ✂.

1. Хмурны, няветлівы, бязрадасны.

   • П. стары.
   • П. погляд.

2. перан. Які выклікае бязрадаснае пачуццё.

   • Панурыя думкі.

3. З апушчанай галавой, паніклы.

   • Вакол труны стаялі панурыя людзі.

|| наз. панурасць, ✂.

панурысты, ✂.

Хмурны, няветлівы.

• П. чалавек.

|| наз. панурыстасць, ✂.