Verbum

заключыць, ✂; зак.

1. са злучнікам «што» і без дапаўнення. Зрабіць вывад.

   • Урач заключыў, што ў хворага запаленне лёгкіх.

2. Прыняць, падпісаць.

   • З. пагадненне.
   • З. дагавор.

|| незак. заключаць, ✂.

|| наз. заключэнне, ✂.

заключэнне, ✂, н.

1. гл. заключыць.

2. Сцверджанне, якое з’яўляецца вывадам з чаго-н.

   • Прыйсці да заключэння.
   • З. эксперта.

3. Апошняя частка, канец чаго-н.

   • Цікавае з. п’есы.

◊

• У заключэнне — пад канец, заканчваючы што-н.

закляваць, ✂; зак.

1. Клюючы, забіць або замучыць, задзяўбці.

   • Варона заклявала гусяня.

2. перан. Замучыць нападкамі, прыдзіркамі (разм.).

закляпаць, ✂; зак.

Распляскаць канец заклёпкі, шпяня і пад., змацоўваючы імі што-н.

• З. болт.

|| незак. заклёпваць, ✂.

|| наз. заклёпванне, ✂ і заклёпка, ✂.

|| прым. заклёпачны, ✂.

закляты, ✂.

Непрымірымы, вечны (пра ворага, праціўніка).

• З. вораг.

закляцце, ✂, н. (уст.).

Тое, што і заклінанне (у 2 знач.), клятва, зарок.

• Даў сабе з. не рабіць глупства.

заколка, ✂, ж.

Шпілька для валасоў.

закон, ✂, м.

1. Сувязь і ўзаемазалежнасць якіх-н. з’яў аб’ектыўнай рэчаіснасці.

   • З. развіцця прыроды.
   • Законы класавай барацьбы.
   • З. нераўнамернага развіцця капіталізму.

2. Пастанова дзяржаўнай улады, якая мае найвышэйшую юрыдычную сілу.

   • Канстытуцыя — асноўны з. суверэннай дзяржавы.
   • Кодэкс законаў аб працы.
   • Рабіць па закону.

3. Агульнапрынятае правіла, тое, што прызнаецца абавязковым.

   • Загад камандзіра — з. для падначаленых.

закона...

Першая частка складаных слоў, якая ўказвае на адносіны да закона, законаў і пішацца, калі націск у другой частцы падае не на першы склад, напр. законапарадак, законапраект.

законапалажэнне, ✂, н.

Закон або сукупнасць законаў (у 2 знач.) у якой-н. галіне права.