Verbum

пушбо́л, а, м.

Спартыўная камандная гульня з вялікім скураным мячом, які стараюцца прапіхнуць у вароты праціўніка.

Конны п.

|| прым. пушбо́льны, -ая, -ае.

пу́шка¹, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Гармата, якая мае насцільную траекторыю стральбы і прызначаецца для паражэння наземных, надводных і паветраных цэлей.

2. Апарат для лячэння сродкамі радыеактыўнага выпраменьвання (спец.).

Кобальтавая п.

|| прым. пу́шачны, -ая, -ае.

пу́шка², -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).

Тое, што і каробка (у 1 знач.).

П. запалак.

|| прым. пу́шачны, -ая, -ае.

пушні́на, -ы, ж., зб.

Шкуры пушных жывёл, з якіх вырабляюць футра, футравыя тавары.

пушны́, -а́я, -о́е.

1. Які мае каштоўнае футра.

П. звер.

2. Які з’яўляецца пушнінай, адносіцца да здабычы, апрацоўкі ці да продажу пушніны.

П. тавар.

П. промысел.

П. аўкцыён.

пушо́к гл. пух.

пу́шча, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Вялікі і густы, цяжкапраходны лес.

Белавежская п.

пушы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Часцінка пуху ці чаго-н. іншага, што лёгкасцю нагадвае пух.

пушы́сты, -ая, -ае.

1. Пакрыты мяккім густым пухам, мяккай шэрсцю.

П. кот.

2. Вельмі мяккі, лёгкі.

Пушыстыя валасы.

|| наз. пушы́стасць, -і, ж.

пу́шыць, -ыць; безас.; незак., каго-што (разм.).

Распіраць.

Жывот пушыць.

|| зак. успу́шыць, -ыць; -аны.

|| наз. пу́шанне, -я, н.