Verbum

пу́бліка, -і, ж., зб.

1. Людзі, якія знаходзяцца дзе-н. у якасці гледачоў, слухачоў, наведвальнікаў і пад., а таксама ўвогуле людзі, грамадства.

Тэатральная п.

Чытацкая п.

На публіку (гаварыць, рабіць і пад.: напаказ; разм., неадабр.).

2. Група або разрад людзей, аб’яднаных па якіх-н. агульных прыметах (разм., жарт. або неадабр.).

Няварта вадзіцца з такой публікай.

публікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Аб’яўляць для агульнага ведама праз друк.

П. матэрыялы кангрэса.

|| зак. апублікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; наз. апублікава́нне, -я, н.

|| наз. публіка́цыя, -і, ж. і публікава́нне, -я, н.

публіка́цыя, -і, ж.

1. гл. публікаваць.

2. мн. -і, -цый. Тое, што апублікавана, надрукавана.

Газетная п.

публіцы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Пісьменнік, які займаецца публіцыстычнай дзейнасцю.

|| ж. публіцы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. публіцы́сцкі, -ая, -ае.

публіцы́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Літаратура па грамадска-палітычных пытаннях сучаснасці.

|| прым. публіцысты́чны, -ая, -ае.

публі́чны, -ая, -ае.

1. Які ажыццяўляецца ў прысутнасці публікі, адкрыты.

Публічнае выступленне.

Публічна (прысл.) заявіць.

2. Прызначаны для шырокага наведвання, агляду і пад.

Публічная бібліятэка.

Публічная выстаўка.

○

Публічны дом — памяшканне, дзе прастытуткі прымаюць наведвальнікаў.