Verbum

устро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак.

1. што. Наладзіць, зрабіць, арганізаваць што-н.

У. ілюмінацыю.

У. аблаву.

У. вечарынку.

2. што. Учыніць, справіць.

У. скандал.

У. штуку (зрабіць што-н. недарэчнае, нечаканае; разм.).

3. каго (што). Уладкаваць, памясціць куды-н.

У. на службу.

|| незак. устро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. устро́йства, -а, н. (да 1 і 3 знач.).

устро́йства, -а, н.

1. гл. устроіць.

2. Тэхнічная канструкцыя, прыбор, механізм, прыстасаванне (кніжн.).

Транспартнае ў.

Рэгулюючае ў.

устрыво́жыцца гл. трыво́жыцца.

устрыво́жыць гл. трывожыць.

устры́маны, -ая, -ае.

Які ўмее ўстрымлівацца, пазбягае празмернасцей.

|| наз. устры́манасць, -і, ж.

устрыма́цца, -я́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., ад чаго.

Стрымаць сябе, адмовіцца ад якога-н. дзеяння.

У. ад спіртных напіткаў.

У. пры галасаванні (не галасаваць ні за, ні супраць).

|| незак. устры́млівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. устрыма́нне, -я, н.

усту́п¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Частка чаго-н., якая ўтварае ступень, выемку.

У. катлавана.

Уступы гор.

усту́п², -у, м.

Пачатковая частка чаго-н., уводзіны да чаго-н.

У. да манаграфіі.

Аркестравы ў. да оперы.

уступа́льны, -ая, -ае.

У граматыцы: які выражае ўступку, дапушчэнне, процілеглую ўмову.

У. злучнік.

У. даданы сказ.

усту́пісты, -ая, -ае (разм.).

Які мае ўступы¹.

У. бераг.

Уступістая вежа.

|| наз. усту́пістасць, -і, ж.