Verbum

уска́кваць гл. ускочыць.

ускаламу́ціцца гл. каламуціцца.

ускаламу́ціць гл. каламуціць.

ускалма́ціцца гл. калмаціцца.

ускалма́ціць гл. калмаціць.

ускалупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты і (разм.) ускалупі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; -у́плены; зак., што.

Калупнуўшы, прыўзняць знізу.

|| незак. ускалу́пліваць, -аю, -аеш, -ае і ускалу́пваць, -аю, -аеш, -ае.

ускалыхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Пачаць калыхацца.

Ад ветру ўскалыхнулася возера.

2. перан. Прыйсці ў рух, у хваляванне, пачаць праяўляць дзейнасць.

Народ ускалыхнуўся.

ускалыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Прымусіць калыхацца.

Вецер ускалыхнуў лісце.

2. перан. Прывесці ў рух, абудзіць да дзейнасці, усхваляваць.

Страшныя чуткі ўскалыхнулі сяло.

ускапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Капаючы, узрыхліць.

У. агарод.

|| незак. уско́пваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уско́пванне, -я, н.

ускара́бкацца гл. карабкацца.